Categoriearchief: Algemeen

Berkenwoude

Uit Geheim Dagboek:

20 juni. [1943] – Naar Stolwijk, een lange tocht met heerlijk licht schouwtje, geleend van boer Anker, door de Krimpenerwaard, tot aan het Pragergat, de Loet, waar we, teken des tijds! verbasterde jonge wilde eenden verschalkten en zonder pardon de nek omdraaiden als mondvoorraad voor later. Naar de eendenkooi van Berkenwoude. Vogels, planten, alles was er prachtig. Op de terugweg moesten we af en toe ‘overtrekken’, met de boot over de weg, van de ene naar de andere sloot. We kochten een liter melk zo warm van de koe (de boer zat te melken) en dronken die gulzig op. Verbrand en moe keerden we thuis, veel te laat voor het eten natuurlijk.

Rijsoord

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer het voormalige restaurant Hermitage (thans: Ross Lovell) aan de Rijksstraatweg 67 te Rijsoord (bij Ridderkerk).

Uit Geheim Dagboek:
27 feb. [2000] – zondag, 15.30 – Gistermiddag zijn we op pad gegaan. Het was overal prachtig, (…) M. genoot zo dat ik er m’n eigen ongerieven graag voor over had. We besloten in Hermitage in Rijsoord te gaan eten, mooi gelegen aan het water. De kreeft was goed en mals, maar saai gepresenteerd, verloren in hopen konijnenvoer. (…)

Rosmalen

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer: restaurant ‘Heerenbeek’ te Rosmalen (Graafse Baan 42, thans restaurant ‘Casa Don Arroyo’).

Uit Geheim Dagboek:
10 april [2001] – gisteren en vandaag 88 kg. – 13.15 – Gistermiddag om halftwee zijn we naar Brabant vertrokken. Het belangrijkste doel: de Antiekbeurs in Den Bosch, waar we van vier tot zeven hebben rondgekeken. (…)Ik was heel moe geworden en strompelde bij het gaan. Daarom koos M. voor een restaurant waar alles moeiteloos bereikbaar is: ‘Heerenbeek’ te Rosmalen. Ik heb zo goed als niets gegeten, alles was schaamteloos slecht. Ik vreesde dat M. weer in de contramine zou zijn, maar hij vond het maal ook smerig. Vooral de hoofdgerechten bleken volstrekt ongekund. De kok had mijn ‘oedangs’ niet eens warm weten te krijgen. We waren in een uurtje weer thuis. Maar we werden geflitst, wat M. altijd woedend maakt. Hij bleef maar foeteren. De hele rechtsstaat wankelt wanneer hij wordt bekeurd. (…)

Gennep

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer: Gennep.

Uit Geheim Dagboek:
18 april [1991] – 14 uur – (…) In Gennep bekeken we het raadhuis en de gevel van de hervormde kerk in wat ‘rustige barok’ heet. Eigenlijk mocht er geen versiering aan, maar de uitbundige stijl liet zich niet helemaal onderdrukken. (…)
5 juli [1998] – zondag, 12.45 – (…) We maakten nog een rondrit langs de Duivelsberg en het Reichswald eer we naar het Streekmuseum in Gennep gingen, voor de opening van een expositie uit de collectie van Ursula Heys-Voorhuis. Een enorm gekrakeel, gegalm onder de gewelven. Hans Witte en zijn vrouw Nettie, een aardige, slanke verschijning. Ursula, in het blauw en stralend. Een oude heer met stok, nog gammeler dan ik, kreeg een Afrikaans krukje aangereikt om op te zitten, ik benijdde hem.

M.A. Slaakweg

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer: de heer Marinus Slaakweg (1921 – 1996), baas der plaatselijke Rabobank en van 1947 tot de gemeentelijke herindeling op 1 januari 1970 gemeentesecretaris in Driewegen.

16 feb. [1943] – (…) Hoewel ik mijn herinneringen aan de lagere-schooltijd nog niet heb voltooid, wil ik nu enkele dingen opschrijven over de middelbare schooltijd. Ook daar was ik aanvankelijk het zwarte schaap. (…) Er was ook een categorie die aan het schelden niet meedeed. Onverschilligen, intelligenten en een ongelukkige jongen uit een naburig dorp. Hij had een heel briljant verstand, maar een vreemd, oudachtig hoofd en een misvormd lichaam, vooral zijn voeten stonden raar en staken in speciaal gemaakte schoenen. Hij droeg boerse pakken en bezat een grote wijsheid. Als ik geplaagd werd keek hij me met zijn goeiige, uitpuilende bruine ogen aan alsof hij zeggen wou: het kan nog erger. (…)
11 april [1996] – 13.45 – (…) Ik zag in de krant de overlijdensadvertentie van Marinus Adriaan Slaakweg, 7 juli 1921 – 9 april 1996. Hij was de wat ongelukkige jongen die ik vermeldde op pagina 65 van het eerste deel van Geheim Dagboek. De advertentie begint: ‘Het is uit! Ik kan niet meer. Gegroet allemaal! Heel veel dank voor alle waardering en vriendschap van iedereen in Driewegen en daarbuiten. Slaakweg.’ Ik heb hem na het eindexamen geloof ik nooit meer ontmoet. Dag Rinus. (…)