Aan de hand van de pasjes die iemand bezit, zou je bijna zijn of haar leven kunnen beschrijven. Dit is, van voren en van achteren, een van de pasjes van Hans Warren. Klant bij Christie’s. Op heel de wereld kon je met deze ‘Client Identity Card’ terecht, maar hij gebruikte hem uitsluitend te Amsterdam. Een tijdlang had het beroemde veilinghuis een volwaardig filiaal in Oud-Zuid, Cornelis Schuytstraat 57. Op sommige gebieden, uitgerekend de gebieden die ons interesseerden, werden er veilingen van het hoogste niveau gehouden. Juni 1989 durfden we voor het eerst de drempel over. Volgens de dagboekschrijver meende M. ‘dat je op zo’n veiling voordeliger kunt kopen’. Die eerste keer waagden we ons nog niet de zaal in, we boden schriftelijk. We ‘wonnen’, zoals dat heet, drie stukken. Heel de administratie, deels in Hans Warrens handschrift, is er nog. We zouden vaak naar Christie’s terugkeren en er veel aanschaffen, al dan niet met het door mij veronderstelde voordeel. De laatste keer was in november 2001, kort voor Hans’ dood. Vanwege een andere verplichting waren we niet bij de veiling, maar de schriftelijke biedingen hadden weer resultaat. Zo kon de dansende dakini, catalogusnummer 85, worden afgehaald. Samen met een beeldje van Shiva. In het dagboek wordt de verwerving vermeld: ‘Voor een redelijke prijs nog wel, samen zo’n f6.500’. De nota, waarop de goede oude gulden al naar de marge is gedrukt, vertoont een nóg iets redelijker prijs. Klantnummer 50740 bij Christie’s. Ik herinner me mooie middagen op stijve stoeltjes, bieden, bieden, en als je het hoogste bood, was het werkelijk of je won.
MARIO MOLEGRAAF
