Maandelijks archief: januari 2021

M.A. Slaakweg

Op zijn zwerftocht door Nederland fotografeert Martin van der Kamp landschappen, graven en gebouwen die verbonden kunnen worden met het leven en werk van Hans Warren. Deze keer: de heer Marinus Slaakweg (1921 – 1996), baas der plaatselijke Rabobank en van 1947 tot de gemeentelijke herindeling op 1 januari 1970 gemeentesecretaris in Driewegen.

16 feb. [1943] – (…) Hoewel ik mijn herinneringen aan de lagere-schooltijd nog niet heb voltooid, wil ik nu enkele dingen opschrijven over de middelbare schooltijd. Ook daar was ik aanvankelijk het zwarte schaap. (…) Er was ook een categorie die aan het schelden niet meedeed. Onverschilligen, intelligenten en een ongelukkige jongen uit een naburig dorp. Hij had een heel briljant verstand, maar een vreemd, oudachtig hoofd en een misvormd lichaam, vooral zijn voeten stonden raar en staken in speciaal gemaakte schoenen. Hij droeg boerse pakken en bezat een grote wijsheid. Als ik geplaagd werd keek hij me met zijn goeiige, uitpuilende bruine ogen aan alsof hij zeggen wou: het kan nog erger. (…)
11 april [1996] – 13.45 – (…) Ik zag in de krant de overlijdensadvertentie van Marinus Adriaan Slaakweg, 7 juli 1921 – 9 april 1996. Hij was de wat ongelukkige jongen die ik vermeldde op pagina 65 van het eerste deel van Geheim Dagboek. De advertentie begint: ‘Het is uit! Ik kan niet meer. Gegroet allemaal! Heel veel dank voor alle waardering en vriendschap van iedereen in Driewegen en daarbuiten. Slaakweg.’ Ik heb hem na het eindexamen geloof ik nooit meer ontmoet. Dag Rinus. (…)

Uit de nalatenschap van Hans Warren 95 ~ Dialect

Ze staart, dat wil zeggen haar buste, de voorbijgangers aan op de hoek van de Schelpweg en de Voorthuijzenstraat in Domburg. Rika Ghijsen, ofwel dr. H.A.C.M. Ghijsen (1884-1976). Ze was de schrijfster van Dapper vrouwenleven, een biografie over een andere grote Zeeuwse, Betje Wolff. Hans Warren besprak dat boek indertijd, de opdracht in kreupelrijm herinnert daaraan. En aan de zomerdag een halve eeuw geleden dat zij op bezoek kwam in het huis aan het Pijkeswegje. Ze sprak niet alleen met Hans Warren en ‘zijn lieve vrouw’, maar ook met de tuinman. In en over het Zeeuwse dialect, een andere specialiteit van haar, zie haar geweldige Woordenboek der Zeeuwse dialecten. Hans Warren staat, als scholier uit Borssele, bij de medewerkers vermeld. Het dialect van zijn dorp, zijn streek heeft hem altijd geboeid. In zijn natuurdagboek verzamelde hij in november 1939 volksnamen voor vogels, de scholekster heet in Borssele ‘zeeikster’, ofwel ‘zee-ekster’, vanwege de kleurstelling. Hans Warren sprak het (misschien mag ik wel zeggen zíjn) dialect graag. Eén keer heeft hij in het Zeeuws geschreven. De tekst staat in een boek met de logische titel Dialect op Zuid-Beveland: ‘’t Was verhemes moeilik om Bossels te lêêre, mè ʼk è ’t elêêrd, en hoed ok.’ Nee, ik geef lekker geen vertaling in ABN.

MARIO MOLEGRAAF