Opnieuw, met dank aan Vincent Hunink, een fraaie aanvulling op onze verzameling reacties op Geheim Dagboek 2001: op 30 november 2002 schreef Paul Schnabel in NRC Handelsblad een stuk onder de titel Oneerlijk verdeeld. Hierin vergelijkt Schnabel het dagboek van Warren met de resultaten van een onderzoek naar “succesvol ouder worden”. Vandaag werd de “longlist” bekend gemaakt van 26 boeken die meedingen naar de Libris Literatuurprijs 2003. Het dagboek van Warren heeft de lijst helaas niet gehaald.

Op 26 januari presenteerden we ons eerste overzicht van reacties in de pers op Geheim Dagboek 2001 (Zie Nieuws Januari 2003). Dankzij Nelleke Maljaars uit Middelburg kunnen we daar nu aan toevoegen: De column van Willy Wouters-Maljaars uit het Reformatorisch Dagblad van 6 november 2002.Poëzie-avond in ’t Kerkje van Ellesdiek Door Engel Reinhoudt Zaterdagavond 16 februari was er een poëzieavond in ´t Kerkje van Ellesdiek. “Zeeuwse dichters en gedichten in ’t Zeeuws” was het parool voor deze avond. De hoofdact van de avond bestond uit twee optredens van Mario Molegraaf met gedichten van Hans Warren.
Vooral door zijn toelichtende teksten gaf Mario veel intieme informatie met een hoog literair gehalte, die het publiek meevoerde in het decor waarin de gedichten ontstaan zijn. Hij had voor deze avond een selectie gemaakt uit gedichten die te maken hadden met de streek en/of met de natuur. Thuiskeer was, zoals gevraagd, het openingsgedicht. Verder las hij o.a. de Zwaan en, na een prachtig verhaal, het Calandsklokje. Bijzonder was zijn aanloop naar Malmaison waarin hij getuigde van de liefde van hen beiden voor Josefine de Beauarnais. Uit Betreffende Vogels las hij Weense hoogvliegers en betrok daarbij zijn eigen gevoelens rond de dood en begrafenis van Hans. Met poëtische vertellingen begeleid door muziek van Mussorgski en Satie sloot schrijver-verteller Pau Heerschap naadloos aan op de bijdrage van Mario. Joke Siepman had met haar Zeelandgedichten eerder het publiek in de goeie stemming gebracht.

Op 1 maart verschijnt Gelijk het gras, een bundel interviews van schrijver-journalist Alex Verburg. Een terugkerend thema in zijn interviews is “heimwee naar de schoonheid van vroeger dagen”. Op dat gegeven, de vergankelijkheid, zijn de vraaggesprekken in de bundel uitgezocht. Naast interviews met onder andere Isabel Allende, Annie M.G. Schmidt, Rudi van Dantzig, Toon Hermans, Albert Mol en Sylvia Millecam, bevat de bundel ook een interview met Hans Warren. Na het verschijnen van het boek komen we daar natuurlijk op terug. Zie verder de website van Alex Verburg.

Nu in de boekhandel: Ik heb alleen woorden. De honderd meest troostrijke gedichten over afscheid en rouw uit de Nederlandse poëzie, verzameld door Hans Warren en Mario Molegraaf. Deze zesde druk is een speciale, gebonden uitgave. Je vindt er gedichten van onder andere Judith Herzberg, Ida Gerhardt, Leo Vroman, Tom Lanoye, en Jean-Pierre Rawie.Van Hans Warren zijn opgenomen: Vroeger, 174, De Weense Hoogvliegers en De zwartkoptuinfluiter. Het laatste gedicht was in december een van de twee gedichten van de maand.

Deze week verscheen ook het januari-nummer van Pink, met daarin de bijdrage van Vincent Hunink over Geheim Dagboek 2001. Later dit jaar zal een uitgebreide versie van deze bespreking ook verschijnen in Ons Erfdeel. Pink wordt uitgegeven door het COC te Nijmegen. Meer informatie vind je op http://www.pinknijmegen.nl/

In het vorige week verschenen Een jaar als (g)een ander, dagboek 5 februari 2001 – 15 februari 2002, doet Kristien Hemmerechts verslag van een avond waarop ze werd geïnterviewd door Elsbeth Etty.Ik – voorafgaand aan het gesprek – tegen Elsbeth (nav haar vraag waar ik nu mee bezig was): ‘Begin maart verschijnt er een roman. Weet je, soms beneemt het besef dat Hans Warren er een recensie over zal schrijven me alle lust om ooit nog iets te publiceren.’ Waarop Elsbeth: ‘Hans Warren is dood.’ – Ik: ‘O ja? Echt waar? Maar dat is ontzettend goed nieuws!’ (Mijn god, heb ik dat werkelijk gezegd? Ja, ik heb het zelfs herhaald!)(19 januari 2002)Op grond van, onder andere, dit fragment concludeert Jan Zandbergen deze week in HP/De Tijd dat Hemmerechts niet bijster intelligent is.