Momenteel werkt Mario Molegraaf aan de biografie van Hans Warren. Op zijn ontdekkingstocht door het leven van Warren stuit hij regelmatig op interessante vondsten. Op de eerste dag van elke maand deelt hij zo’n vondst met de bezoekers van onze website.

Als u een lief kippetje heeft dat naamloos over het erf stapt, zou u het dier dan alstublieft Pauwtje willen noemen? Zo leeft Pauwtje, de favoriete kip van Hans Warren, nog even voort. ‘Pauwtje was mijn teddybeer, voor Pauwtje/ was ik lief en wreed, in Pauwtjes warme veren/ huilde ik, en met Pauwtje groeide ik op,’ schreef hij in een gedicht. Aan Hans Warrens geheim dagboek, begonnen in april 1942, ging een natuurdagboek vooraf, begonnen in januari 1938. Dáár weer voor komen twee schoolschriftjes, met waarnemingen en varia vanaf 1934. De jonge natuurliefhebber geeft er een overzicht in van alle vogels die hij al gevángen heeft: 37 soorten. Hij deelt rapportcijfers voor de avifauna uit: er valt één maal een 10, de boerenzwaluw krijgt dat cijfer voor ‘vaardigheid in ’t vliegen’, de merel wordt beloond met een 9 voor ‘zang’. En er is een catalogus van Hans Warrens pluimvee. Eenden met namen als Kofa, Klumba en Beer. Pauwtje en zijn collega-kip Grijsje. Er ging een streep door zo’n dier als het overleed. Op 26 juli 1936 moet het geliefde kippetje worden afgemaakt. Pauwtje † schrijft hij dan, met een dikke rouwrand eromheen. Ook tekent hij een grafje, ‘R.I.P. Pauwtje’ staat op de steen. Op 4 maart 1942 voert Hans Warren een operatie ‘Uit een oud schrift’ uit. De meest relevante dingen uit de schriftjes neemt hij over op een paar losse vellen. Als hij toekomt aan 26 juli 1936 kopieert hij niet, maar noteert hij zijn herinnering aan Pauwtjes dood. Zó is de laatste dag van zijn kippetje in 1996 ook in de uitgave Ik ging naar de Noordnol terechtgekomen. Van trouw aan de oorspronkelijke bron is geen sprake, maar wel van trouw aan Pauwtje, de enige kip ter wereld waarvan de naam driekwart eeuw na haar dood nog valt.

Momenteel werkt Mario Molegraaf aan de biografie van Hans Warren. Op zijn ontdekkingstocht door het leven van Warren stuit hij regelmatig op interessante vondsten. Op de eerste dag van elke maand deelt hij zo’n vondst met de bezoekers van onze website.

Hans Warren ergert zich vaak aan zijn vader. Bijvoorbeeld aan diens gierigheid. Van die gierigheid is niets te merken wanneer Piet Warren zich, na zijn pensioen, als goochelaar ontpopt. Honderden guldens worden dan gespendeerd aan wonderbuizen, een wonderkannetje, een verdwijnende kandelaar, een pingpong-mysterie. Bij de spullen op deze foto’s denk je in eerste instantie ook aan de goocheldoos of de speelgoedkist. Maar het blijkt om een serieuze aangelegenheid te gaan. Piet Warren was hoofd van de plaatselijke luchtbeschermingsdienst geworden en leefde daarbij zijn talenten als uitvinder en knutselaar uit. Op donderdag 27 oktober 1938 beleeft hij zijn finest hour. Er worden luchtbeschermingsoefeningen in Zeeland gehouden, onder meer de minister van defensie en de minister van binnenlandse zaken zijn present. Het gezelschap wordt naar Borssele gebracht om een wonder te aanschouwen. De krant berichtte: ‘Naast een groot aantal plattegronden en kaarten waren hier enkele vernuftige apparaten aanwezig waarmede door het verdraaien van enkele knoppen en het inschakelen van lampjes de juiste positie der vliegtuigen en de tijdsduur noodig voor het bereiken van de gemeente gevonden konden worden. Het hoofd van den luchtbeschermingsdienst, de waterbouwkundig ambtenaar P. Warren, heeft daarmede prachtig werk geleverd.’ De burgemeester van Borssele keek jaloers toe. Hij zou zich wreken, en Piet Warren verzon vervolgens een tegenzet. De domste zet van zijn leven, waardoor hij uiteindelijk zijn baan en het heerlijke huis op de Zeedijk verspeelde.