Auteursarchief: Ronny en Eric

Hans Warren in De Taalstaat

Zaterdagmiddag 29 juli was Eric de Rooij te gast bij Frits Spits in De Taalstaat. Hij vertelde over het pas verschenen Hij/hem. Een ABC van Regenboogboeken. Met verhalen over het prachtige ‘Voor een vriend die naliet mij het leven te redden’ van Hervé Guibert, het zeer relevante boek van Jaap Harten, De Getatoeëerde Lorelei en heel veel aandacht voor Geheim dagboek van Hans Warren. Allemaal regenboogclassics. Een mooi gesprek over coming-out, aids in de jaren tachtig, astrologie, Meloni en Heartstopper in Hongarije.

Hier kun je het bericht lezen op Tzum.

Hier ga je rechtstreeks naar de website van NPO voor het gesprek.

Hij/hem. Een ABC van Regenboogboeken verscheen bij Uitgeverij kleine Uil. Onder redactie van Eric de Rooij, Coen Peppelenbos, Doeke Sijens.

Met bijdragen van Oscar Behrens, Anton Brand, Ronny Boogaart, Gerard van Emmerik, Paul Hofman, Looi van Kessel, Klaas la Roi, Matthijs Looij, Nop Maas, Martijn Nicolaas, Th. van Os, Nick Tomberge en Jos Versteegen.

Uitnodiging boekpresentatie Hij/hem. Een ABC van Regenboogboeken

Op vrijdagmiddag 28 juli vindt de presentatie plaats van Hij/hem. Een ABC van Regenboogboeken. Daarin een bijdrage van Eric de Rooij over Geheim dagboek, 1945 -1948 van Hans Warren.

Je kunt je aanmelden: paulerikhofman@planet.nl.
Tijdstip en plek: 14.00-16.30 uur, Oranjekerk. Tweede van der Helststraat 1-3 in Amsterdam. Inloop is vanaf 13.30.
Van harte uitgenodigd!

Welk boek is van betekenis geweest in je leven? Onder andere Jos Versteegen, Klaas la Roi, Ronny Boogaart en Matthijs Looij zullen wervelende pitches geven van het boek dat zij in Hij/hem bespreken.

Uit de nalatenschap van Hans Warren 125 ~ Carel Fabritius

Middenbeemster is niet alleen het dorp van Betje Wolff, maar ook van Carel Fabritius. Vlak naast de pastorie waar de grote schrijfster ooit woonde, staat sinds een paar jaar een buste van de grote schilder, in Middenbeemster geboren, de precieze datum is niet bekend, wel staat vast dat hij op 27 februari 1622 werd gedoopt. Je herkent de buste direct, vanwege het befaamde Zelfportret, een van de favoriete schilderijen van Hans Warren. Op 26 november 1947 staat hij voor het eerst oog in oog met het Zelfportret. In het gedrukte Geheim dagboek wekt hij de indruk dat het om een weerzien gaat, dat is dus niet het geval. Wel had hij ‘reproducties tot hallucinatie […] bestudeerd en ingedronken’. Op 30 mei 1943 ontstond zelfs een lang gedicht ‘Carel Fabritius’. Geen al te geslaagd gedicht misschien van de toen 21-jarige Hans Warren, maar zeker een getuigenis van zijn bewondering voor de man uit Middenbeemster, op 12 oktober 1654 (‘hij werd slechts twee en dertig jaren oud’) omgekomen bij de Delftse donderslag, de ontploffing van het kruithuis in de binnenstad van Delft.     

CAREL FABRITIUS
 
 
Het zelfportret toont ons de trotse norse man
Die jong het leed van ’t leven heeft doorschouwd
Hij schilderde het een tijd voor zijn dood
Hij werd slechts twee en dertig jaren oud.
 
Het leven was hem steeds een bittre vrucht
Zijn grote roem hem een vergissing
Van ’t volk, dat te begrijpen dacht,
’t Geluk een gril, die hem voorbijging.
 
Als andren eerst het leven gaan beginnen
 – Hij was pas een en twintig jaar –
Sterven zijn jonge vrouw en een der kinderen
Keerde hij weer uit Amsterdam als weduwnaar,
 
Naar ’t Beemsterland en ’t ouderhuis
Hij dwaalde ver over de vlakke weiden
Als in zijn eerste jeugd, zag de welvaart
Van ’t rijke land, de vele lustverblijven.
 
Hier had hij eens gewerkt als timmerman
– Zijn vader liet hem ’t deugdlijk ambacht leren
Hij zag zijn zoon te veel artist voor streng studeren –
Die trots de naam Fabritius aannam.
 
Hier mocht hij dra zijn laatste kind begraven.
Soms trok hij nog een tijd naar Amsterdam
Naar Rembrandts atelier, naar d’oude vrienden
Tot nieuwe liefde voor zijn ogen kwam.
 
De Delftse tijd bracht hem zijn grote roem
Zijn rijke werk; ’t bracht hem maar zwak geluk
Zo heeft hij eens zijn hele ziel gegeven
In ’t zelfportret, dat voor zichzelf hij schiep.
 
Hooghartig heeft hij zich daar weergegeven
Met ongekamde haren, vuile kiel
Maar in de hoogmoed staat het leed geschreven
Om ’t hele leven dat zo bitter tegenviel.
 
De ontploffing van het kruithuis trof den meester
Voor d’ezel; zes uur lag hij half bezwijmd
Onder het stoffig puin van zijn verwoeste woning
Leegbloedend, half gevoelloos van de pijn.
 
Hij leefde nog toen men na uren graven
Hem en de zijnen vond, de andren waren dood
Stervend werd hij door d’ ingestorte straten
Onder het herfstig loof naar ’t oud Gasthuis gedragen.
 

Aangekondigd! Opperhuidmens, de biografie van Hans Warren

Mario Molegraaf heeft de langverwachte biografie van Hans Warren voltooid. Verschijningsdatum: november 2023! Wij kijken er – vanzelfsprekend – erg naar uit!

Zie voor de begeleidende tekst: https://issuu.com/uitgeverijprometheus/docs/fictie_en_non-fictie_n23?fr=sODFmYjUzMjUzNA

Uit de nalatenschap van Hans Warren 124 ~ Woningnood

Zomer 1957 verhuist Hans Warren met zijn gezin van Frankrijk naar Zeeland. De Franse droom was een nachtmerrie geworden. Het eerste ‘Parijse’ adres was 71 Rue des Rosiers, Nanterre geweest, een woning die werd gehuurd van de familie Desbauve (Vidal is de schuilnaam in Geheim dagboek). Maar per 1 oktober 1955 moet de familie Warren het appartement verlaten. Paniek bij de dagboekschrijver die zich net zo voelt ‘als in de oorlog toen we uit ons huis werden gezet en niet wisten waarheen te gaan.’ Dakloos? De eerste week van oktober logeren de Warrens in de ‘Maison de Mexique’, eigenlijk bedoeld voor Mexicaanse studenten in Parijs. Afgaande op een bericht van 3 december 1955 van zuster Roberte Marie van Les Petites Soeurs de la Consultation ofwel de l’Assomption (Maria-Tenhemelopneming), een congregatie van nonnen die zich op sociaal werk richtten, is er ook nog een verblijf bij hen geweest: ‘Nous garderons un excellent souvenir de votre séjour à Puteaux-Nanterre.’ Tenslotte vindt Hans Warren een onderkomen in Lozère sur Yvette, 10 Avenue de Bellevue, beschikbaar gesteld door de familie Ringart. Ook weer geen definitieve oplossing, het huisje is ‘niet meer dan een atelier met twee kleine vertrekken, een cave, bergruimte en wat afdaken’. Er moet verder worden gezocht. Dat leidt tot nieuwe documenten, zoals een brief van de burgemeester van Palaiseau waarin hij verwijst naar de ‘crise du logement’. Woningnood, alleen de verhuiswagen richting Pijkeswegje kan redding brengen.

MARIO MOLEGRAAF