Hilberdink over Warren

Koen Hilberdink, de biograaf van Lodeizen, wijdt zijn eerste blog van 2010 op Tirade.nu aan Geheim dagboek. Nu de serie compleet is, maakt Hilberdink voor zichzelf de balans op. Uitgesproken positief is Hilberdink niet. (Met dank aan Fokke Zwaan)

HW met een gaatje

Opnieuw ontvingen wij een aardig verhaal van Janus Raaijmakers (zie ook zijn speurtocht naar Isabelle Rivière van 22 november 2009). Bij zijn beste wensen voor het nieuwe jaar, met veel interessant Warren-nieuws, sluiten wij ons graag aan.

Vooreerst voor jullie beiden een goed en gelukkig en ook gezond 2010 gewenst met veel interessant nieuws over Hans Warren zodat hij blijft leven in veler harten.

Vóór familiebezoek in Australia ben ik begin oktober nog naar Middelburg gegaan voor beide tentoonstellingen over Hans Warren. Die in de bibliotheek zou afgelopen zijn vóór mijn terugkeer. Ik had nog een vrij-reizen-kaartje van de NS en had er de 2 1/2 uur héén en idem terug wel voor over (in gezelschep van het laatst verschenen deel van het Geheim Dagboek). Ik was zeer tevreden over mijn bezoek. Vooral Er staat een huis aan schelde boeide me zeer. Ik was ontroerd het laatste schrift te zien van vlak voor zijn dood. Er was veel meer: de foto’s, de schilderijen en brieven en knipsels, alles met grote liefde samengevoegd tot een boeiend en passend geheel, dat recht deed aan de persoon die Hans Warren was. Ik vond het ook leuk om kunstvoorwerpen te zien waarover hij met grote passie schreef in al die jaren.

In de bieb lag een boekje aan een touwtje ter inzage “Warren 75”. Helaas was dat uitverkocht. Ik baalde en op de terugweg bedacht ik een mogelijkheid om tóch een exemplaar te bemachtigen. Ik stuurde een mailtje aan conservator Ronald Rijkse, of hij mij niet het exemplaar met de gaatjes kon sturen en jawel (!) hij zegde toe en inmiddels is het in mijn bezit, met dank aan de conservator!

Bert Bakker vs Mai Spijkers – vervolg

In Het Parool van afgelopen donderdag 17 december reageert Bert Bakker met een ingezonden brief op het interview met Mai Spijkers dat afgelopen zaterdag in die krant stond (zie nieuws 12 december). Enkele citaten die betrekking hebben op Warren en het ‘verdwenen’ archief:

Het is jammer dat ik niet even ben gebeld, voordat Mai Spijkers onder andere over mij aan de tand werd gevoeld. Niet alleen draagt de uitgeverij mijn naam en ben ik er sinds 1966 werkzaam, ook ben ik 25 jaar – dus niet ‘een aantal jaren’ zoals Mai Spijkers beweert – directeur geweest. Toen ik bij boekhandel Broese stage liep, zat Mai op de lagere school en toen Mai voor het eerst naar het gymnasium ging, correspondeerde ik met Hans Warren. (…)

Sinds ik probeer te leven met mijn ziekte, heb ik niet veel meer van Mai gehoord. De toezending van de aanbieding en de nieuwe boeken stopte al snel, op de 75ste verjaardag van Marga Minco in 1995 werd ik al bewust niet meer uitgenodigd en ook voor de feestjes van andere auteurs die bij mij uitgaven, zoals Hans Warren, Ischa Meijer, Tom Lanoye, Herman Brusselmans, Gerrit Komrij en Tim Krabbé, kwamen geen uitnodigingen meer – om van Connie Palmen die inmiddels samenwoonde met Ischa Meijer met wie ik toch sinds 1973 samenwerkte, maar niet te spreken. (…)

In die tijd kreeg ik een telefoontje van Evelien Gans die aan de biografie van Ischa Meijer werkte en inlichtingen wou. Toen ik haar vroeg of ze al in het archief had gekeken, werd het stil. “Dat is er toch niet meer?”

Ik stuurde brieven aan Mai en Theo Bouwman van PCM, die ik goed kende; geen van beiden reageerde. Tot ik op een verjaardagsfeestje een oud-schoolgenoot, Jan Greven, tegen het lijf liep. Jan was directeur kranten toen Mai directeur boeken was bij PCM. Zijn dochter werkte bij Bert Bakker en zo kwamen ook de archieven ter sprake. Na enig trekken liet Jan Greven weten dat ze inderdaad waren vernietigd. En het brievenarchief en het productiearchief. Terwijl het Letterkundig Museum en de Premsela Stichting ze graag hadden opgehaald, net als de afdeling bijzondere collecties van de Universiteits Bibliotheek. (…)

Bert Bakker, Amsterdam