Johan Veenstra getuigt in zijn internetdagboek regelmatig van zijn liefde voor het werk van Hans Warren. Hij las natuurlijk ook het nieuwste deel. (NB: de taal van Veenstra is geen Fries, maar Stellingwerfs.)

Now ik van 1981 of et leven van Hans Warren en, laeter, Mario Molegraaf via disse dagboeken volge is et soms krek as wodt et een betien femilie van je. En an femilie arger ie je ok wel es. Wat hadden die beide vaeke spul! Wat een gekilster! Om niks vaeke! Zo zo’k et niet wild hebben. En wat eiste die Mario een protte van die oolder woddende man. Of was Warren soms ok wel es wat een zeurdeuze? Waor ik me echt an argere is de geldvergriemeri’je mit et almar uut eten gaon. Wat kostte dat wat! Honderden guldens per keer! Wat een idiote overdaod mit al die dure flessen wien d’r bi’j. En dan was et eten vaeke ok nog niet naor de zin! Mar och, wat is et allemaole mooi om te lezen…