In september verscheen Een huis verlaten, de nieuwe dichtbundel van Jos Versteegen.

Versteegen is geen onbekende voor de bezoekers van de website. Ooit studeerde hij af op de poëzie van Warren. In 2010 las hij gedichten van Warren voor op De langste dag.

In Een huis verlaten beschrijft Versteegen de gebruiksvoorwerpen uit de nalatenschap van zijn ouders. Kleine voorwerpen, zoals een epileertangetje, een scheerapparaat en een strijkbout roepen scherpe herinneringen op bij de dichter. Herinneringen aan de ‘vanzelfsprekende zorgzaamheid van zijn vader en moeder, maar ook aan hun ziekte en dood’. Versteegen schrijft toegankelijke gedichten, gedichten die ons melancholiek stemden en die we iedereen van harte aanbevelen. Als kleine proeve de eerste regels uit het gedicht Laatste wens.

Het is misschien niet toegestaan
om naast je armen en je hoofd
klein huisraad uit te laten dragen,
zoals een kind een teddybeer
of pop. Een vreemd gezicht, dat zeker:
een mes, een strijkbout, koffiekopjes
terzijde van een zwart kostuum
en twee geschminkte oude wangen.

Zoals zijn eerdere bundels Slapen bij een warme man en Zijn overhemden op jouw huid is Een huis verlaten verschenen bij Nieuw Amsterdam.

Hannah Warren, de tweede dochter van Hans Warren en Helen (‘Mabel’) Ferguson, heeft in juni haar eerste roman gepubliceerd, het Engelstalige Casablanca, my heart. De roman is te bestellen bij
amazon.co.uk en daar kun je ook enkele pagina’s uit het boek lezen.

What happens when a Romance writer meets a Moroccan prince from Casablanca, the city of her dreams? Author Heather Simpson is taking a cruise on a break from her husband when she is approached by the handsome Ghalib, a French-Moroccan aristocrat who seems to know everything about her and who has been eager to meet her for years. When the ship docks the next day in Casablanca, Ghalib invites her into his home and into his heart. As she returns to her husband, was this a short steamy fling or a significant event in the web of coincidences that brought them together and as surely parted them again? Sometimes it seems we are destined to meet up with the love of our life for only a fleeting moment, leaving us thinking, ‘Did fate work so hard to bring us so little or is there more to come?’

Meer over Hannah Warren is te vinden op haar persoonlijke pagina op Amazon, maar vooral op haar eigen website. Het loont zeer de moeite daar eens rond te kijken. Zo heeft Hannah in drie delen het levensverhaal van haar moeder – ‘Mabel’ in Geheim dagboek – geschreven (deel 1, deel 2, deel 3). Het levensverhaal is geïllustreerd met veel tot nog toe onbekende foto’s, inclusief de trouwfoto van Helen Ferguson en Hans Warren. Ook over haar vader zegt Hannah af en toe wat, bijvoorbeeld in deze post over vriendschap en familie-relaties. (Met dank aan Ria Zifkamp, die ons op de site van Hannah Warren attent maakte.)

Lezers van de eerste delen van Geheim dagboek wisten van de bijzondere band tussen Hans Warren en Jac. P. Thijsse. In zijn artikel ‘Hij is een heerlijk, een prachtig mens’ . De vriendschap tussen Hans Warren en Jac. P. Thijsse, afgelopen vrijdag verschenen in de jongste editie van De Parelduiker, schetst Mario Molegraaf een mooi en zelfs ontroerend beeld van de relatie tussen de jonge Warren en de veel oudere Thijsse. Daarbij maakte Molegraaf gebruik van de grotendeels bewaarde correspondentie tussen Thijsse en Warren, uit het rijke Warrenarchief.

Lang zag Thijsse in Warren een waardige opvolger voor de natuurstudie. Warrens bewondering voor Thijsse is groot, voor hem is Thijsse een leraar, zelfs een vader. ‘Ik bewonder hem van de spits van zijn schoenen tot aan de topjes van zijn kort geknipt grijs haar boven z’n glundergezicht’ schrijft Warren in zijn natuurdagboek. Thijsse sterft in het laatste oorlogsjaar, op 8 januari 1945. Als Warren, veel later, Thijsses graf opzoekt, schrijft hij: ‘Ik kwam toen het herfst was in de duinen/ over het stijgend kerkhofpad.’ (…) ‘Zo als een zoon heb ik staan staren,/ de letters van uw naam gespeld.’

(Zie verder De Parelduiker 2012/3, verkrijgbaar in de betere boekhandel. Overigens, wie nu een abonnement neemt op De Parelduiker – ‘het leukste literaire tijdschrift in ons land’ – krijgt als welkomstgeschenk ons wandelboek Het beste mijner paradijzen. Wandelen door het Gooi van Van Eeden, Van Deyssel en anderen.)

14 april 1943
Half acht in Goes op de trein, half twee uitgestapt in Naarden/Bussum. Te voet, half uur lopen naar ‘ Stadzicht’, de hofstee van baas Beuker aan het Naardermeer. Hoewel ze slechts vaag van mijn komst op de hoogte waren, was de ontvangst allerhartelijkst; ze hadden juist de zolder schoongemaakt en daar werd een slaapkamertje voor me ingericht. (…)

Hij staat er nog steeds, de hofstee waar Hans Warren in de oorlog en enkele jaren daarna logeerde om vogels te kijken op en rondom het Naardermeer. Martin van der Kamp ging op onderzoek en fotografeerde speciaal voor de website boerderij ‘ Stadzigt’.

(Lees Warrens verdere aantekeningen in GD 1942-44, p. 80 en GD 1945-48, p. 131-136.)