Uit de nieuwsbrief december van het Zeeuws Museum in Middelburg

Het komend jaar wordt opnieuw een bijzonder jaar voor liefhebbers van het werk van Hans Warren. Niet alleen verschijnt het allerlaatste deel van de monumentale reeks Geheim dagboek, ook worden er in Middelburg maar liefst twee tentoonstellingen aan de schrijver gewijd.

De tentoonstellingen worden in nauwe samenwerking georganiseerd door het Zeeuws Museum en de Zeeuwse Bibliotheek. Ze zullen plaatsvinden in het najaar van 2009. Zodra er meer over bekend is, zullen we dat vanzelfsprekend melden. Op dit moment is al duidelijk dat het Zeeuws Museum met name de collectie etnografische kunst van Warren zal belichten. De expositie probeert een beeld te schetsen van Warrens ‘fascinatie met het vreemde’. In de Zeeuwse Bibliotheek zullen zeker de hoogetepunten uit de nalatenschap te zien zijn. Naar wij verwachten zullen deze exposities vergezeld gaan van een fraaie catalogus.

Het manuscript van ‘Een vriend voor de schemering’ in de Zeeuwse Bibliotheek

Momenteel heeft fotograaf Jaap Wolterbeek een prachtige tentoonstelling in de Zeeuwse Bibliotheek. Daar is ook deze foto van Warren te zien.

Speciaal voor de sterfdag van Hans Warren schreef fan Dora Hubrechsen een gedicht.

Ode aan Hans Warren

IJs groeit over herinnering heen
met rijm dat glinstert over de dijken
in winterzang zoeken we achter voelbaar stil verlangen
naar partituur langs fel schitterende sterren
we hebben gelezen bladzij na bladzij
en evenzo een etmaal volbracht
voorbij de vlucht van wilde ganzen
verbannen naar het einde dit jaar
en duizend dingen herdacht
we zullen weer luisteren met tranen
en gaan langs het oude pad.

Door Rutger Vahl
Hans Warren is niet de enige schrijver naar wie geen straat vernoemd kon worden en die het moet doen met een ‘pad’. Het overkwam eerder Belcampo (1902-1990).

Belcampo, pseudoniem voor Herman Pieter Schönfeld Wichers, groeide op in Rijssen. Na de middelbare school trok hij er weg, maar hij vereeuwigde het streng christelijke dorp in 1958 in het apocalyptische verhaal Het Grote Gebeuren’. Dat hij begraven wilde worden in Rijssen, geeft aan dat Belcampo een sterke band had met het dorp van zijn jeugd.

Die liefde is niet wederzijds. Begin jaren negentig stuitte een plan een straat naar Belcampo te vernoemen op fel verzet van het zwaargelovige deel van de gemeente. Die hadden Belcampo zijn ‘godslasterlijke’ verhaal uit 1958 nog altijd niet vergeven. `Ik heb wel wat van Belcampo gelezen, maar de inhoud bevalt me helemaal niet’, liet SGP-burgemeester E. van Voorden optekenen. Ook in 2002, bij zijn honderdste geboortedag, lukte het niet Belcampo in Rijssen te eren. In 2005 kreeg de schrijver wel een borstbeeld in Bathmen, de plaats waar hij jarenlang als huisarts woonde en werkte.

Verbijstering
Toch zijn ook sommige Rijssenaren trots op ‘hun’ schrijver. In de bossen bij het dorp is er het onofficiële `Belcampolaantje’, een privé-initiatief van een aanwonende. En de afgelopen twee jaar stond er in de tuin van Schoolstraat 44 een bordje met `Belcampo-pad’. Maar of dat er nog lang blijft staan, is de vraag want de woning is onlangs verkocht. Google Maps leert dat er heel ergens anders, in de gemeente Stede Broec (N.-H.), een weg is die simpelweg `Belcampo’ heet.

In Geheim Dagboek wordt de schrijver overigens maar één keer genoemd. Op 30 november 1953, midden in de heftige ruzies met Mabel en Habib, probeert Warren een artikel over Belcampo `in elkaar te draaien’. Waarschijnlijk ging het stuk over het boek `Liefde’s verbijstering’, een toepasselijke titel gezien de ingewikkelde driehoeksverhouding waarin Warren in die tijd zat.

AD, 7 november 2008, waarin Maria de Roo ‘Maria van de Loo’ wordt genoemd