Afgelopen vrijdag publiceerde NRC Handelsblad een recensie van Een vriend voor de schemering en Tussen Borssele en Parijs. Onder de kop ´Het beest moet eruit in Parijs´ bespreekt Janet Luis voornamelijk Warrens postume roman. Luis vindt het een ´contrastrijk en nogal curieus geval´. Het boek ´hangt daardoor enigszins uit het lood´. Ze vindt de nagelaten roman niet geslaagd of overtuigend. ´Ook in stilistisch opzicht vormt Een vriend voor de schemering geen soepel geheel. Vlotte spreektaal wordt afgewisseld met gedragen volzinnen waarin veel te veel beschreven wordt. (…)Warren heeft zijn stijl niet onder controle en zo is hij ook niet helemaal meester over zijn stof.´Het is eigenlijk jammer dat Luis noch andere critici stil staan bij de vraag waarom het tweede deel van Een vriend voor de schemering, het deel over Heste, zo heel anders van toon is. Lees je Geheim Dagboek goed, dan weet je dat Warren in 1947 begon aan een ´roman van het huis´, die hij de titel meegaf Een stem van over zee. Op 13 maart 1947 noteert Warren dat hij in deze roman is vastgelopen. Naar alle waarschijnlijkheid heeft Warren een deel van deze oude roman (of het geheel?) gevoegd in Een vriend voor de schemering, dat hij in 1952 voltooide.