Max Pam is er snel bij. In HP/De Tijd van deze week bespreekt hij het nieuwe dagboek. Dat valt hem, na het aangrijpende deel over 2001, ‘een beetje tegen’. De jaren 1984-1987 ‘zijn misschien niet de interessantste uit Warrens leven geweest’. Pam vindt dat dit deel minder echt ontroerende momenten kent dan de andere delen in de reeks. De kracht van het dagboek vindt hij onder andere het ‘roddelaspect’. Maar tegelijkertijd doet het geroddel ‘niet altijd even sympathiek aan’: ‘het begint toch op te vallen dat in zijn [Warrens] superieure ogen weinig genade kan vinden’. Vooral op grond van de passages in het dagboek over Komrij, stelt Pam (hoewel hij ‘niet al te wantrouwend wil zijn’) dat de inhoud van het dagboek uiteindelijk wel controleerbaar zou moeten worden. Pam zal alle delen blijven lezen, maar misschien ‘meer als verzamelaar dan als lezer’. Ook een boekbespreking kan een ‘roddelaspect’ hebben. Pam besteedt nogal wat aandacht aan de kwestie Molegraaf versus Meulenhoff (zie nieuws 1 feb). Hij suggereert dat Molegraaf met Geheim Dagboek bij Bert Bakker is weggegaan omdat die uitgeverij, net als Meulenhoff, deel uitmaakt van PCM. Aan het eind van zijn bespreking weet Pam ook nog te melden dat Molegraaf intussen niet alleen ‘als een keurige hetero’ is getrouwd, maar ook nog ‘voor nageslacht heeft gezorgd’.