Gisteravond sprak Mario Molegraaf in Met het oog op morgen over de Spiegel. Hij bevond zich daar in de lastige positie uit te moeten leggen aan de presentator waarom diense favoriete dichter niet goed genoeg was voor de Spiegel. De uitzending is te beluisteren op de website van het programma.

Sinds de dood van Warren heeft Mario Molegraaf het gevoel “doof over de wereld te gaan”. Zo vertelde hij afgelopen woensdag bij de onthulling van de plaquette aan de Deesche watergang. Wanneer Warren en Molegraaf op die plek samen vogels keken, dan zorgde Molegraaf voor de ogen en Warren voor de oren.

Vogels kijken. Hans Warren en ik waren ruim drieëntwintig jaar samen. Wanneer waren we het meest een paar, een logische combinatie? Onder meer als we werkten aan boeken. Ons huis aan het Pijkeswegje, aan de zuidkant van Goes, was een boekenfabriekje. Maar een paar waren we ook bij het vogelkijken. Een paar, de een vult de ander als vanzelfsprekend aan, hij zorgde voor de oren en ik voor de ogen. Ik had aan één blik genoeg, hij aan één geluidje. Hij kende het allemaal, de woemp van de roerdomp, het tuk van de rietzanger, het kirri-kirri van de visdief, en vooral natuurlijk het jodelgefluit van zijn geliefde zwartkoptuinfluiter.

Klik hier voor de volledige tekst van de toespraak van Molegraaf.

Woensdagavond was er bovendien nog een bijeenkomst in de Zeeuwse Bibliotheek ter gelegenheid van het verschijnen van de nieuwe Spiegel, georganiseerd door de PZC. Een samenvatting van de lezing die Molegraaf daar hield is hier te vinden op de website van de PZC (eenmalige registratie verplicht).

Vanmiddag is bij de Deesche watergang aan de Kattendijkse dijk nabij Goes een plaquette ter ere van Hans Warren onthuld (zie nieuws 29 oktober). Na toespraken namens de gemeente Goes, het Waterschap Zeeuwse Eilanden en Staatsbosbeheer, vertelde Mario Molegraaf over het laatste bezoek dat hij met Warren aan deze plek bracht, een week voor diens dood. Klik op de foto om de plaquette van dichtbij te bewonderen.

Foto’s: Niek Oele

Het Parool, donderdag 10 november

Deze week verschenen de Spiegel van de moderne Nederlandse en Vlaamse dichtkunst en Je ongezond verstand gebruiken.

In de PZC stond reeds een uitgebreide recensie door Rolf Bosboom, die eerder al Een vriend voor de schemering en het laatst verschenen dagboek voor de PZC recenseerde. Onder het motto ‘Wat de Quote-500 is voor exorbitante rijkdom, is de Spiegel voor de Nederlandstalige dichtkunst’ besteedt Bosboom vooral aandacht aan de Spiegel als hitlijst der dichters: wie zijn gestegen, gedaald, wie zijn de nieuwe binnenkomers? De keuze van Warren is volgens Bosboom ‘intensief tegen het licht gehouden’. Hij vraagt zich af of Molegraaf wel selectief genoeg is geweest aangezien er sinds de vorige editie meer dan honderd nieuwe dichters zijn bijgekomen. In andere opzichten is Molegraaf juist weer kieskeuriger dan Warren: er zijn in deze editie minder dichters met het maximum aantal van tien gedichten opgenomen (Gerrit Achterberg, Ida Gerhardt, Guido Gezelle, Jacob Israël de Haan, Gerrit Kouwenaar, M. Nijhoff en J. Slauerhoff). Molegraaf introduceert een aantal vergeten dichters en laat ook light verse ruimschoots aan bod komen. Bosboom besluit zijn recensie met de mededeling dat gedichten er uiteindelijk niet zijn om geteld maar om gelezen te worden.

Afgelopen week werd Mario Molegraaf over de Spiegel geïnterviewd in het VPRO-programma De Avonden.

In het AVRO-programma De Sandwich op Radio 2 las Jacques Klöters vanochtend voor uit de Spiegel en kondigde hij aan dit de komende weken regelmatig te zullen blijven doen.

Meer nieuws over de Spiegel is regelmatig te vinden in het Poëziedagblad Rottend Staal.