Hans Warren noteert in 1994, na een zoveelste televisieoptreden, in zijn Geheim dagboek: ‘In de vijftig jaar dat ik nu publiceer ben ik geen gigantische conifeer geworden, eerder een soort onuitroeibaar onkruid.’ Het onkruid ‘Hans Warren’ zal nooit meer weggewied kunnen worden, juist door zijn dagboek, misschien het meest uitgebreide, in elk geval het meest intense egodocument uit onze literatuur. Een eeuwig spoor nalaten, meer dan in welk deel ook blijkt hij daarvan dagelijks bezeten: ‘Men móet weten hoe op 18 januari 1993 om tien voor elf ’s morgens het zonlicht op je bureau viel.’

Zoveel onbescheidenheid tussen ongekende oefeningen in bescheidenheid, over dit dagboek kun je alleen in paradoxen spreken. Waarschijnlijk omdat de schrijver de grootste paradox die er bestaat tracht te vatten, de paradox die leven heet. Hij doet dat met zijn geest, maar vooral met zijn lichaam. In het jaar dat hij 72 wordt, noteert hij beteuterd: ‘M’n potentie is sterk gedaald. De score blijft pover, ik tel 35 kruisjes.’ Toch schrijft hij uitbundiger dan ooit over zijn avonturen met een zware handborstel en zijn dromen over jongens, en hij fantaseert over de Vlaamse schoonheid Goedele: ‘Ze denkt vaak aan me en mijn boeken liggen onder haar kussen.’

Heel wreed is de reactie op de zelfmoord van Adriaan Venema: ‘Zojuist hief M. een dolzinnige juichkreet aan en begon hij een woeste vreugdedans.’ Juist heel teder wordt de honderdste geboortedag van Hans Warrens moeder herdacht: ‘Nog even keken we om, op het grauwe, bloemloze kerkhof vlamde de azalea.’ Een boek over afscheid nemen en verzamelen, reizen en thuisblijven, grote nederlagen en kleine overwinningen, hoe onkruid niet vergaat.

Zie ook de site van uitgeverij Bert Bakker.

Aan het eind van het vorige jaar berichtten we al dat het nieuwe Geheim dagboek versneld zal verschijnen, en wel dit voorjaar. Rond die tijd komt ook uit: Hart van mijn land ik ben terug, een literaire wandeling door het Zeeland van Hans Warren. Het is een nieuw deel in de reeks literaire wandelingen die worden uitgegeven door Uitgeverij Bas Lubberhuizen. Hierin presenteren we een drietal afwisselende wandelingen door Zeeland, aan de hand van leven en werk van Hans Warren. Het boek bevat niet eerder gepubliceerde foto’s en natuurtekeningen uit zijn nalatenschap.

Meer nieuws volgt spoedig, ook op de site van Bas Lubberhuizen.

Het nieuwe Geheim dagboek over de jaren 1993-1995 zal eerder verschijnen dan aanvankelijk was gepland. Niet in het najaar maar reeds in het voorjaar van 2007 – waarschijnlijk april – zal dit deel in de winkels te vinden zijn. Daarnaast zal het literaire tijdschrift De Tweede Ronde in het lentenummer een door Warren geschrapt hoofdstuk uit de onuitgegeven roman Om het behoud der eenzaamheid publiceren. Zoals bekend heeft Warren de titel van deze roman in 2001 gebruikt voor de bloemlezing uit zijn Geheim dagboek.

Vrijdag 3 november vond de uitreiking plaats van de Zeeuwse Boekenprijs 2006. Voor het eerst werd dit jaar ook een publieksprijs uitgereikt: de Jan Bruijnsprijs. Stemmen op deze publieksprijs kon alleen via de website van het Zeeuws Tijdschrift. De meeste stemmen gingen naar Duiven op Bouvet, ons boekje over de vriendschap tussen Boudewijn Büch en Hans Warren. Uit handen van Paul van der Velde, hoofdredacteur van het Zeeuws Tijdschrift, ontvingen wij een Zilveren Zeeuws meisje. Heel veel dank voor uw stem! Het boekje is te bestellen op Buchmania.nl. Er is nog een beperkt aantal exemplaren.