Het nieuwe Geheim dagboek van Hans Warren, over de jaren 1996-1998, zal in mei volgend jaar verschijnen. Hier alvast een kleine voorpublicatie.

7 juli 1996 – zondag, 20 uur – Het is heerlijk rustig op de boerderij.
Je hoort nu de tortel koeren, mussen sjilpen, een tuinfluiter orgelt.
Een gier van een hinnikend paard en de wind door de bladeren.
Ik ben zo moe, zo moe. Daarnet, toen ik m’n voeten in een heet bad zat te verzorgen,
praatte ik hardop met m’n moeder: ‘Jij was 57 toen je al weg moest, ik ben straks 75…’
Ik vraag me af of het zin zou hebben aan het hoofdeind van haar graf een steentje
te plaatsen, met bijvoorbeeld Dit is het graf van Albertina Femmetje Warren-Mennes
(1894-1951), mijn moeder, Hans. Dan kunnen de rozenstruiken blijven staan
en hoeft er geen zerk óp haar. Iets dergelijks voor oma Adriana de Blok.
En mezelf ook maar in Borssele laten begraven? Vroeger dacht ik romantisch:
aan het eind van de Noordnol, met een ijzeren hekje erom. Nu gewoon simpel op dat kerkhofje
dat net als heel het dorp in zo’n lelijke omgeving is komen te liggen, en waaraan ik toch,
toch, toch hecht. Ik heb vochtige ogen.

Binnenkort op de site de aanbiedingstekst uit de voorjaarscatalogus van uitgeverij Bert Bakker.

In zijn huis op Texel is gisteren Jan Wolkers overleden, 81 jaar oud. Jan Wolkers en Hans Warren kenden elkaar vooral door Maria ‘Sibylle’de Roo. Zij was Warrens jeugdliefde en zijn muze bij het schrijven van zijn poëziedebuut Pastorale. Later zou zij de eerste vrouw van Jan Wolkers worden. Wolkers schrijft over haar en Warren in zijn brieven aan Wim de Kler, die in 2005 verschenen onder de titel Ach Wim, wat is een vrouw?. Maria de Roo figureert als Sonja in Wolkers’ roman Een roos van vlees, waarin Warren ook zichzelf herkent. Andersom speelt Wolkers, onder de naam Josquin, een rol in Warrens nooit uitgegeven roman Om het behoud der eenzaamheid. Een fragment daaruit verscheen dit jaar in het lentenummer van De tweede ronde. Zie over Warren, Wolkers en Sibylle verder Hart van mijn land ik ben terug.

Geloof mij steeds, de correspondentie van Hans Warren en Ria Zifkamp, zal voor het eind van het jaar verschijnen. De uitgave bestaat uit drie delen: de brieven deel 1 (1990-1995),
de brieven deel 2 (1996-2001) en een deel met de gedichten van Ria Zifkamp, getiteld Al jaren lang dezelfde man. De drie delen samen zullen E 38,95 gaan kosten, de dichtbundel afzonderlijk E 9,95.

Van de flaptekst:

Hans Warren zag haar als zijn grootste fan. Maar Ria Zifkamp is misschien wel de grootste fan zonder meer, als geen ander in staat tot de gave van belangeloos bewonderen. Vermoedelijk heeft in de literatuurgeschiedenis geen lezer zo uitvoerig op het werk van een schrijver gereageerd als in dit geval. Een droom voor elke auteur. Een droom ook die in een nachtmerrie had kunnen omslaan als Ria Zifkamp niet Ria Zifkamp was geweest. Uitbundig, maar nooit opdringerig. Een beetje dweepziek, maar zichzelf altijd corrigerend. Trouw aan de bewonderde auteur, maar ook aan zichzelf.

Over Hans Warren dichtte zij eens:

Voor mij is hij vooral een schrijver
die mij niet ontwijkt, die zoveel op mij lijkt
dat ik hem word als ik zijn dagboek lees.

Zie eerdaags voor verschijningsdatum www.boekenmaker.nl

Hans Warren noemde haar zijn grootste fan: Ria Zifkamp. In 2003, toen we met haar spraken over de 467 brieven die ze aan Warren schreef, sprak ze al de wens uit dat de correspondentie ooit zou worden uitgegeven. Binnenkort is het eindelijk zover, want dan verschijnt (in twee delen): Geloof mij steeds. Een selectie uit de correspondentie Hans Warren – Ria Zifkamp. De correspondentie gaat vergezeld van een bundel met haar poëzie. Binnenkort meer details over deze bijzondere uitgaven.

De literaire pagina’s 431 en 432 van NOS-Teletekst zijn vandaag geheel gewijd aan Hans Warren. Naast de onderstaande pagina’s bevat pagina 431 een korte biografie van Warren; op pagina 432 is een lang fragment te lezen uit Warrens roman Een vriend voor de schemering.